De dirigent

Ik was in Warschau voor Edita Gruberova maar dát ik er was kwam door de dirigent.
Een paar jaar geleden dirigeerde hij haar vaak en ik was daar ook vaak bij en 1x had ik gehoopt hem bij de stage door te zien maar daar kwam hij niet uit.
Ik werd later Facebook bevriend met hem en zei daar toen iets over.
Waarop hij zei dat als ik naar Warschau kwam, dat hij dan uit de stage door zou komen.

Ik aarzelde want de beste plaatsen waren toen al weg en vliegen naar Warschau is relatief duur maar ik deed het toch.
Zodat ik zondag stond te wachten bij de stage door en daar was hij en allerlei fans doken op hem en hij voerde er gesprekjes mee en hoe dichter hij bij me kwam hoe meer ik in de stress schoot en in de muur kroop want: ik durf dit helemaal niet!

Tenslotte stond hij direct bij de uitgang met een andere fan te praten en ik stond op een afstandje en ik kroop nu écht helemaal in die muur en ik dacht dat het prima was als hij me niet zou zien want no way ging ik op hém afstappen en gelukkig(!) dacht ik keek hij ook helemaal niet in mijn richting.

Haast opgelucht dacht ik: nog 1 stap en hij is wég en ik hoef niks moeilijks.
Maar toen kwam hij met een lieve smile op *mij* af en gaf me een hug en sprak ik wat waardeloze teksten in het genre ‘great to be here’ ipv die best goeie teksten die ik daarvoor nog had bedacht maar die me nu niet meer te binnen schoten.

Hij hoorde me vriendelijk lachend aan, gaf me nog een hug en ik zag niemand in de buurt die me kon fotograferen en dat was het dan.
Dirigent Andriy Yurkevych left the building.
Hij is trouwens niet alleen aardig. Hij is ook een geweldig goede dirigent.
Hier rechts op de foto.