NB: dit gaat niet over mij – ik hoef dus ook geen adviezen vóór mij.
Ik moest vandaag opeens denken aan Kirstie Alley.
Die vrouw met dat extreem lage voorhoofd – Rebecca in Cheers.
Ik citeer uit Wikipedia:
Ze kwam behoorlijk aan tot ze rond de 100 kilo woog.
Op een gegeven moment besloot ze dat het roer om moet. Op 12 november 2004 was ze te zien bij Oprah Winfrey. Ze doet een boekje open over haar gewicht en haar strijd tegen de kilo’s.
In mei en november 2005 kwam ze weer bij Oprah om een update te geven. Omdat de Scientologyprogramma’s haar niet kunnen helpen, zoekt ze hulp bij het dieetprogramma van Jenny Craig. Met behulp van dit programma weegt ze uiteindelijk nog maar 57 kilo.
Op 7 november 2006 verscheen Kirstie in bikini in The Oprah Winfrey Show om haar nieuwe lichaam te laten zien, en het vertrouwen dat ze nu weer heeft. Maar de geschiedenis herhaalt zich en haar gewicht gaat weer omhoog en omlaag, hetgeen ook weer in een real-life-soap wordt vervat.
Dat laatste is slim, natuurlijk. Om er een economisch slaatje uit te slaan.
Wat ik me vooral herinner is van toen het gelukt was: dat ze trots uitlegde hóe ze het had gedaan.
Niet alleen met verstandig eten (Jenny Craig) maar met de manier van bewegen die *haar* het meest beviel nl dansen.
Gewoon elke dag leuk een uurtje dansen op leuke plaatjes. Swingend door de kamer. Fluitje-cent, appeltje-eitje.
Maar dat was dus precies zolang als het duurde.
En dat was niet erg lang.
Geef een reactie