Ginny is, in tegenstelling tot haar poezelige naam, het karaktervolste en in ieder geval het temperamentsvolle van de vier konijnen. Ginny is al een weekje boos. Ik heb haar magistrale holennetwerk dichtgestopt en zondag werden de hokken ook nog schoongemaakt, wat ze altijd beschouwd als een ontoelaatbare bemoeizucht. Dus wat nu? Ze kan, als ze wil, ook klimmen. Maandagmiddag zat er een konijn in de ren en de klimkunstenares zeer tevreden erbuiten. Helaas zat ze verliefd naar haar collega Bugs te kijken, dus kon ik haar oppakken en weer aan gene zijde plaatsen.
Gistermiddag zat ze in de tuin, al een stuk verder van de ren en hielt zich op veilige afstand van mijn grijpgrage handen. Later zag ik haar af en toe in de verte lopen – en vooral zitten, de treiteraar – en toen werd het donker.
Vanmorgen vroeg was het zeer nat; alle knagers zaten binnen en geen Ginny te zien, dichtbij niet, verderop niet, bij de andere knagers aan de waterkant niet en onder een struik niet. Bugs een brave zoeterd, die er uit ziet als een woeste zeeman, zat bovenop het konijnenhuis uit te kijken. Bugs zit, in tegenstelling tot Ginny, nooit op het huis, dus die was ongerust of op z’n minst van slag. Het miezert door en Ginny blijft onzichtbaar.
In het knaagdierenalbum vond zeer karakteristieke foto’s van Ginny die ik printte en met de mededeling: weggelopen, wil iemand die haar ziet dit melden, aan het raam en in de buurt opgehangen. J. vindt dierenrampen niet leuk, ze verwijt ze me niets als ze gebeuren want ze is groothartig en realistisch, maar toch m’n oppasserseer wil de survival of everybody. Ik was al zo tevreden dat ik haar aan de telefoon steeds kon zeggen dat er niemand dood was en ook de dokter niet werd bezocht.
Af en toe dacht ik dat ik haar zag, maar dat bruine konijn bleek steeds een roodbruine kip te wezen. Drie uur later, ik hoop dat het hele dorp aan het zoeken is, zie ik onder een parapluie-achtige struik, waaronder ik al zeven keer gekeken heb, een zeer klein, zeer nat en zeer bibberig konijn zitten, dat ook van diepe ellende blijft zitten en zich laat oppakken. Terug in de ren, kijkt ze even of Bugs wel thuis is – Bugs doet of er niks is gebeurd – en wordt weer een groot, stevig konijn dat best tegen de regen kan en hoognodig de ren moet inspecteren. Ik heb maar even het gaas wat hoger gemaakt; het was wel leuk zo.
Ginny vond het nu ook wel genoeg en ging behaaglijk in het prieeltje liggen. Maar ze is nog wel wat van plan, denk ik. Eerst maar eens opdrogen. De affiches zijn verwijderd en
ik drink innig tevreden een kopje turkse koffie.
Oef, gefeliciteerd!
Dat doet je weer even beseffen dat oppassen een Zeer Verantwoordelijke Taak is. Hopelijk is Ginny nu tot inkeer gekomen en blijft het verder rustig in de tent.
Moeilijk dilemma. Stel dat Ginny nu níet was teruggekomen. Zou je het Jeanne dan verteld hebben door de telefoon, waardoor haar vakantie verpest is. Of niet vertellen, wat oneerlijk is maar haar wel nog een leuke tijd geeft in de VS. Hebben jullie daar afspraken over? (gaat me niet aan, weet ik) Jeanne kennende wil ze de rauwe waarheid.
Had je vorig jaar ook niet zoiets? Ik kan me zoiets herinneren…posters aan de lantaarn palen enzo. Vervelen doe je je daar in ieder geval niet; in J’s domijn!
Klasse!
(maar wat zal je in de zenuwen gezeten hebben…)
Yvonne, je hebt een goed geheugen. Ook toen was het de immer ondernemende Ginny. Destijds had zij ondergronds een weg naar de buitenwereld gegraven. De zenuwen waren minder, want een dorpsgenoot verderop had de `aangelopen’affiches al opgehangen en kwam ook langs vóór ik de ontsnapping gemerkt had.
Jaap: lastig probleem. het is nog veel ingewikkelder: je hebt weglopen, naar de dokter en doodgaan. en het ene dier is het andere niet. dit keer heb ik met een “iedereen leeft, niemand naar de dokter ‘kunnen volstaan en dat wou ik nog een weekje zo houden.
Blij dat ze terug is. Lijkt me een rot gevoel als je weet dat ergens een dier in het donker en in de regen rond scharrelt.
Wat een enerverend konijn toch. En wat fijn dat het een happy ending is.
Wat is het toch een ondernemend konijn, maar ik ben wel erg blij dat ze terug is.