In november hoorde ik Edita Gruberova voor het eerst live.
Ik vond haar goed maar was niet gesloopt kwa emotie.
Wat ik toen weet aan de stinksaaie opera La Straniera die concertante werd gezongen.
Vanavond hoor ik via de Oostenrijkse radio via de PC diezelfde voorstelling.
De opera vind ik nóg saaier en haar stem vind ik.. mm.. vaak ‘dun’.
Wat ik in München bij Lucrezia Borgia bij fragmenten ook vond maar daar speelde ze zó sterk toneel en zong andere stukken weer zó sterk dat ik dat ‘dun’ wel hoorde maar ook weer rap vergat.
Sterker: nog elke dag komen fragmenten van die voorstelling bij me binnen en ervaar ik ze.
Maar de waarheid is er óók.
Verder.
Regelmatig denk ik: mijn (spaar)geld slinkt, ik moet me matigen.
Wat ik ook doe.
Weinig luxe in mijn leven behalve het reizen dan.
Ik overwoog de septemberreis te cancellen.
Vanwege het slinkende geld.
Tot ik hoorde van iemand die ik ken die iets ouder is en opeens kanker en mogelijk al over een paar maanden dood.
Genieten dus maar.
Tegen de klippen op.
Ik snap je overweging en ik geef je groot gelijk. Als je reserve op is, dan kun je verder zien. Als je maar een buffertje houdt voor eten, drinken en onderdak. Ik hoop wel dat je nog lang blijft leven.