Regelmatig vragen mensen me iets voor ze mee te nemen uit Amerika. Meestal zeg ik nee. Omdat ik te weinig met die mensen heb, geen zin heb in ‘gedoe’ als het aangeschafte niet is wat ze in hun hoofd hadden etc.
Toen ik de vorige keer in Amerika was had ik een opdracht aangenomen voor laat ik zeggen: legertrucks. Het was iets anders maar ik wil geen herkenning om wie het gaat.
Ik moest gericht zoeken naar drie en die aanschaffen. Zou ik andere vinden dan waren die ook welkom. Zodat ik enthousiast op zoek ging, mooie dingen vond en ook ‘grappige dingen’ en die laatste kocht ik voor eigen rekening als ‘een kadootje voor je kind’.
Ik bracht in rekening: de aankoopkosten. Niet de verzendkosten. Want ach, deed ik achteloos: ze liften gewoon mee met de dozen die ik toch al verzend.
Wat gelogen was. Ik kocht extra dozen als binnendozen voor de buitendozen waar dit in ging (in die binnendozen) opdat het toch vooral in ongekreukte verpakking aankwam.
En: pakketten verzenden van Amerika naar Nederland is hartstikke duur.
Karel (laat ik hem zo noemen) was blij met wat ik kocht en betaalde wat hij had besteld tegen de toen erg mooie dollarprijs en zei nog wel: als ik ooit iets voor jou kan doen…
Rap erna verwaterde ons contact.
In januari mailde ik: ben je boos, waarom hoor ik niets meer van je.
Hij: niet boos, ik heb het druk.
Over een kleine drie weken ga ik weer naar Amerika.
Ik denk: ik ben absoluut stápelgekke Zjienie als ik nu wéér legertrucks voor hem meeneem.
Maar iets in mij zegt: mail hem. Bied het aan.
En mogelijk reageert hij dan met ‘ja, doe die en die en die maar’.
En: “wat aardig van je!”
Dan doe ik dat. En dan zegt hij ‘dankjewel’.
En dan hóop ik dat we weer net zo’n leuk contact krijgen als vroeger.
En als ik dat doe ben ik dus écht Gekke Zjienie.
Hij heeft dat contact natuurlijk niet voor niets laten verwateren.
Misschien heb je wel zoveel extra en om niet gedaan dat hij dacht dat je meer van hem wou dan hij wilde. Ik krijg zelf ook wel eens koudwatervrees als iemand al te enthousiast wordt.
Dus ik zou het wèl vragen. En, als hij ja zegt, breng hem dan niet in verlegenheid, houd je aan de opdracht en declareer alle kosten. Bedenk dat hij alleen al door alle door jou eraan bestede moeite en enthousiasme teruggeschrokken kan zijn.
Meld dus, dat je weer naar Amerika gaat, maar dat je een heel druk programma hebt. Geen tijd voor een echte zoektocht, maar of je, als je toch iets van zijn gading tegen het lijf loopt, dat voor hem mee moet nemen of niet. En alleen als hij terug meldt, dat hij één iets zonde zou vinden, als je daaraan voorbij zou lopen, mag je hem vragen het te specificeren.
Andere mensen zijn vaak net zo ingewikkeld als wijzelf…
O ja, hij kan het natuurlijk ook gewoon druk hebben. Ook dan is dit een bewandelbare weg.