Ik heb een uitnodiging gekregen voor het borstkankeronderzoek.
Tot nu toe deed ik altijd mee en dan kwam de brief: u hebt geen kanker maar o ja, bij 30% (oid) zien we het niet met de röntgenfoto’s.
Dan denk ik altijd: waarom doe ik het dan.
Het bijgesloten boekje noemt een hoop redenen om *niet* mee te doen zoals
– u kunt zich ongerust maken
(bv omdat ze denken iets te hebben gezien en doorverwijzen naar het ziekenhuis waar later mogelijk blijkt dat er niets aan de hand is)
– u loopt de kans onnodig behandeld te worden
(holy shit! ook dat nog!)
– het bevolkingsonderzoek biedt geen volledige zekerheid
(die kende ik al)
Ik denk terug aan alweer 4 jaar geleden.
Bij een routineonderzoek (jaja, ook toen) werd een vergrote eierstok ontdekt en hup! daar ging ik het medisch circuit in en de artsen wisten het zeker: kanker.
Waarschijnlijk moest álles eruit.
En zou ik een stoma krijgen.
Wat ik niet wou maar op de avond voor de operatie kwam de chirurg me onder druk zetten en zei ik ja.
Ik had geen kanker.
En alleen de eierstokken en de baarmoeder gingen ‘eruit’.
Ik besprak toen met mijn huisarts: wat als ik niets doe en nog 1x naar Amerika op vakantie ga en dat is het dan maar? want ik wist ieg zeker dat ik niet verder zou gaan dan een operatie.
Mijn huisarts durfde niet te zeggen dat hij dat een goed idee vond.
Mm.
Zo terugdenkend en tegen mezelf pratend geloof ik dat ik de knoop over dat borstenonderzoek heb doorgehakt.
Geef een reactie