Klant wil weten of iets ‘echt mooi’ is.
Ja, zeg ik. Omdat ik dat vind.
Maar wie ben ik.
Misschien vindt mijn overbuurman het helemaal niks.
Andere klant mailt met veel uitroeptekens.
Grappig – alsof ik anders mail niet serieus zou nemen.
Alsof ik die klap op m’n kont (pets!pets! Uitroeptekens!!) nodig heb.
Ze heeft besteld en tien minuten later nog steeds geen bevestiging! Terwijl ze de boekenlegger van € 2,50 wel voor 5 december nodig heeft. !!!
Ze blijkt niet de punt achter haar voorletter te hebben ingevuld bij haar mail-adres maar een komma. Eh… sorry.
Vanavond is er voor mij geen tv. Geen Grey’s Anatomy. Geen House.
Dus check ik of er betalingen zijn zodat ik die pakjes vast nu kan pakken en dat niet hoef te doen tijdens morgenochtend het Radio 1 Journaal en de (deels overlappende) werkster.
Maar Postbank meldt voor de zoveelste keer dezer dagen: “Er zijn tijdelijk geen gegevens beschikbaar. Onze excuses voor het ongemak.”
Tis dat overstappen naar de Rabobank nog meer ongemak zou zijn.
Wat een kutbank is Postbank geworden.
Positief eindigend:
1 van degenen die ik een week geleden ‘ik ben jarig! Hellup!’ toemailde, mailt me weer terug. Het is degene die ik het meest toe-smeekte (en die ik het leukst vind, hoogst heb, van wie ik het ‘t ergst zou vinden als die uit mijn leven verdween).
De ander negeert me.
Jammer dan.
(zeg ik nuffig – komt dat een beetje over zo?)
Geef een reactie