Mijn afscheidsgroet is ´dag´.
Maar als je dat in de Plusmarkt zegt doe je raar dus probeer ik mee te doen met de locals en zeg ik ´doei´ om keer op keer te ervaren dat het hier ´doeg´ is.
Hoe kom ik dan op ´doei´.
Is het Brabants? Dat zou toch raar zijn, als dat nu nog in mijn systeem zat.
Is het Amsterdams? Ook dan zou het intussen moeten zijn uitgesleten.
En het stomme is dat ik het niet onthoud.
Ik bedoel: kleine moeite om voortaan bij de kassa ook ´doeg´ te zeggen als ik dan toch ´gewoon´ wil doen.
Maar het enige dat dan in me opkomt is ´gewoon lijken´ en ´doei´ komt er uit mijn mond en ´doeg´ komt er terug.
Ik let daar eigenlijk nooit zo op,als men maar gedag zegt, dat vnd ik wel belangrijk, hoe dat dan klinkt maakt mij niet veel uit maar ik denk dat ik meestal doei zeg…..nu ik er even over nadenk…zal er eens op letten…dat gaat vast vanzelf na dit stukje 😉
“Houdoe” is brabants. “Hee haudoe” als je mensen vaker ziet. En “Hee haudoe hè” bij mensen die je persoonlijker kent.
Brabants is eigenlijk best wel ingewikkeld!
In Zeeland, althans Zeeuws-Vlaanderen zeggen we ‘doei’. Al klinkt het meer als een lange doeoe. Zonder opvallende i. Leuk, die dialecten.
@ Alex: wat ik opeens bedenk – misschien zeg ik wel geen doeG omdat ik als zachte-G-zegger de harde G sowieso vermijd.
En ‘doeG’ met een zachte G klinkt niet.
Zit wat in, maar hoe zit het dan met dag?
Tja – daar heb je ook weer een punt 🙁
Maar mijn ‘dag’ eindigt in een zachte G terwijl het doeG in De Rijp eindigt in een erg harde G.
Misschien dat ik instinctief aanvoel dat dat niet mijn soort groet kán zijn?
In ’t Friese, waar ‘k nu woon is het hoi. Was ook wennen. Maar wel makkelijk, geen g’s of andere moeilijk te verstane klanken die je voort moet brengen. Jij woont toch in West-Friesland, ik zou zeggen, introduceren dat hoi!
‘Hoi’ als afscheid??
Vanochtend zei ik trouwens dapper ‘dag’ (met zachte G) en tegelijk zei dit meisje ’tot kijk’ 🙂
Ja echt, hoi is dag hier. En je moet gewoon volhouden met je ‘dag’, ze wennen er zoals je ziet al aan…