In de tijd waarover oma ooit vertelde (Dolle Mina enzo) maakten we ons boos over vrouwen die werden voorgesteld als dom en alleen interessant als ‘lekkertje’.
In deze tijd is er een radio-reclame (die ik *niet* bij name noem om zo niet onbedoeld éxtra aandacht te genereren) waarin een man aan een vrouw vertelt over een goed bedrijf.
Hij noemt de naam van dat bedrijf meerdere malen.
Waarna de vrouw alsof ze heeft verzuimd de oortjes te laten uitspuiten aarzelend vraagt: welk bedrijf??
Geduldig herhaalt de alweter de naam van het bedrijf.
Op de tv.
Een man vraagt een vrouw of ze zin heeft in ‘een lungootje’.
Deze vrouw kijkt hem aan of hij haar een ingewikkelde wiskundige formule probeert te slijten.
“Lungootje???” vraagt ze met de blik van een stompzinnige.
Kóffie! zegt hij.
O… kóffie.
Dát had de bimbo niet begrepen.
“Ja, lékker!”
Ik zou kunnen zeggen dat er sinds oma’s tijd niets is veranderd maar ik vrees dat het wel degelijk verbeterd is geweest en dat we nu weer wegzakken in het moeras van de vrouw-is-dommigheid.
Geef een reactie