Ik ga naar de mondhygiëniste en zij is zéér tevreden.
Ik betaal contant: zestig Euro voor een half uur. En dat om de twee maanden.
Best duur eigenlijk. Maar: goed voor me.
En ze is nog aardig ook.
Ik haal bij de Biologische slager schuin er tegenover mijn bestelde boodschappen op.
Thuis ontdek ik dat de knoflooksaus er niet in zit. Baal-baal. Want die is heel erg lekker.
Terugrijden (40 minuten heen en terug) is idioot.
Opbellen: waar is m’n saus? Daar ben ik te schijterig voor.
Ik kijk op de rekening: hij kostte 76 cent. Oh well.
Eind van de middag word ik gebeld door de slager: ze hadden de knoflooksaus vergeten. Hij wordt gecrediteerd.
Mijn werkster zou me hooi en brood voor de vogels brengen.
Ze kwam niet en liet ook niets horen.
Buurvrouw L. (vandaag jarig) belt aan met 2 heerlijke bonbons.
Alleen belt ze nogal hárd en nu durft Guus al twintig minuten niet binnen te komen.
Er was méér maar sommige dingen vertel je niet en dan is het al snel: why’s my life so boring wat het inderdaad wel ietsje is maar lang niet zo erg als het lijkt.
[update: na 50 minuten komt Guus toch binnen, kijkt schichtig om zich heen maar – hij is er]
Geef een reactie