Vorig jaar liet een vrouw die aan me verhuurde me een lief paard ontmoeten.
Fuego heette het. Het was klein en stil en vriendelijk.
Dit keer liet ze me rondlopen tussen zes Mustangs.
Ik was bang dat ze zouden voelen dat ik wat benauwd was en daar misbruik van zouden maken.
Ze vóelden het wel, zei Carolina, maar daarom waren ze juist extra voorzichtig met me.
Er kwam een moment dat ik stond met mijn rug naar een grote zwarte Mustang die the Boss was.
Hij wilde me benaderen. Uit nieuwsgierigheid.
Maar een (tot voor kort: wilde) ezel ging tussen ons in staan.
Omdat *zij* mijn onzekerheid aanvoelde en bang was dat ik zou schrikken als er opeens een groot zwart paard zijn hoofd op mijn schouder zou leggen.
Daarvan heb ik geen foto’s.
Wel van de losse ontmoeting met de ezel.
Ze was wild en kon worden geadopteerd. Mijn gastvrouw koos háár omdat ze zich het meest op de achtergrond hield en ze dacht dat niemand anders haar zou kiezen.
De ezel bleek een lieverdje. Niet alleen tegenover mij.
Wanneer de paarden mot hebben treedt ze ook daar op.
Is een paard ziek, dan wordt ze erbij gezet als troost.
Ach… wat een ongelooflijke lieverd!!
Jaa!
Ik stond met Carolina te praten en de ezel stond half achter me en toen vertelde ze me dat die zojuist de enorme zwarte Mustang van me had weggehouden.
Ik keek over mijn schouder en daar stond inderdaad dat grote paard naar me te kijken. Ook niet vijandig! maar precies wat zij zei: nieuwsgierig. En omdat dit bedoeld was als mij leren dat paarden niet vijandig zijn, was ‘even afstand houden’ een goede les.
Dankzij de donkey.
Is dat weer datzelfde prachtige blauwe T-shirt? Staat je fantastisch.
Ik weet niet of ik het al eerder hier op een foto aan had.
Dacht dat dat toen een blauw bloesje was.