Ik ga de knagers voeren en ik zie haar liggen en zo ligt ze eigenlijk al de halve middag, Victoria, maar ik voel het in mijn ziel: ze is dood.
Ik pak haar op.
Stijf lijfje. Koud van boven, warme pootjes.
Ik streel haar pootjes, haar ook nog warme buikje.
Ik streel haar rug, houd haar tegen me aan, praat tegen haar.
Ik maak een kuil in hooi/stro in de groene bak die morgen geleegd wordt en leg haar daarin neer.
Dag lief kipje.
Er gaat nog van alles door m’n kop maar daar heeft kipje niks aan en ik eigenlijk ook niet.
Eigenlijk wil ik alleen heel hard vloeken maar dit is een nette buurt.
Arme Jeanne, wat een ellende…. En zo waanzinnig snel gegaan; misschien maar beter, maar ’t is en blijft verdomd verdrietig. Sterkte!
Ik zit hier gewoon mee te janken… Maar ik weet zeker dat ze die liefde van je nog heeft gevoeld!
Ik heb veel dieren. Gaat er een beest(je) dood dan is dat zeer verdrietig, soms zelfs een drama. Sterkte.
Oh verdorie, het is niet eerlijk…dit is zo verdrietig, sterkte Jeanne…
Het komt toch niet op teevee.
De verhoudingen waren zo veranderd.
Sterke.
He wat akelig.
En wat kan jou die nette buurt schelen!
Sterkte!
Oooh, wat erg….sterkte!
Wat verdrietig. Wat was er nou? Echo van de inenting?
Geen idee.
Zelfs dierenartsen vinden het moeilijk vast te stellen wat een kip heeft.
‘Virus’ vermoedde de vrouw van de dierenarts omdat ze zich de dag ervoor helemaal doorweekt had laten regenen.
Doen kippen nooit, die gaan schuilen als het regent. Maar deze drie waren de hele dag buiten.
Maar eigenlijk dus echt geen idee.
Jammer. Hoe is de stemming onder de achterblijvers? Mijn ervaring is dat kippen er zelf geen nacht van wakker liggen.
De anderen vinden het best zo.
🙁