Vandaag zou mijn man 65 zijn geworden als hij nog geleefd had.
We hebben het daar wel eens over gehad.
Dat wanneer hij zou stoppen met werken ik dat ook zou doen.
En dan samen gaan reizen. Of verkassen naar Utah.
Hanksville leek mij wel wat.
Hij dacht meer aan Moab.
Maar hij is dood en ik leef en ik modder wat aan.
Zo probeer ik nu ook al uren te verwerk/verdringen dat konijn Leentje dood is.
Gisteren was hij nog levendig en at – vandaag ligt hij dood in zijn kooi.
Het is te veel ellende te veel dood ineens.
Ik nader een grens of ben ik daar al overheen.
Ook werk ik. Winkel enzo.
En ik luister Radio 1 Journaal.
Met een erg mooie reportage van Joris van de Kerkhof over de herdenkingsbijeenkomst voor het jongetje Jesse.
En verder veel voetbal.
Is er misschien iemand out there die even virtueel een arm om me heen wil slaan?
Ja tuurlijk *dikke knuffel en houd je extra stevig vast*
ik wel hoor, maar zou dat je opluchten ?
Au…
((((((((((( Jeanne ))))))))))))))
Veel mensen, veel armen – maar soms is virtueel dan toch erg ver weg…
akelig dat L het ondanks de goede zorgen van R. toch niet heeft gered
* probeert iets aardigs te zeggen *
((((((((((Jeanne)))))))))))
((((((((((((Jeanne)))))))))))))
Geen woorden voor…..
Goh, die droom heeft er natuurlijk ook mee te maken.
Er was er maar één voor jou, Jeanne. Sterkte en mooie herinneringen wens ik je.
En leuke dingen nog te doen, natuurlijk.