Het dooit in de Eilandspolder.
Lekker rustig voor mij: geen voorbijrazende schaatsers, geen gegluur naar mij(n huis en tuin en dieren) maar wel sneu voor R. die had gehoopt hier morgen op natuurijs te komen schaatsen.
Net was ik naar de Plusmarkt. En dacht ik: laat ik eens een foto maken om te laten zien hoe ontzettend lelijk het daar is. Die foto is volgens mij goed gelukt.
Te nieuwbouwig, te ‘kan overal zijn’.
Zulke plekken (zoals ook de wijk hier) maken wel dat je weer meer oog hebt voor oude stadscentra, tenminste, voor mij wel.
Gezellige supermarktomgevingen bestaan volgens mij niet. Het zijn desolate laadplekken van chagrijn, autoblik, stress, steen en lelijkheid.
Binnen lekkere dingen kopen is de enige troost.
Die puntdakjes hebben trouwens wel wat en de haringkar is geniaal.
Als ik zo’n prachtige uitzicht-op-de-polderfoto van je zie heb ik het zelden of nooit, maar deze foto doet me ineens intens verlangen naar de Wadden, IJselmeerstadjes en Marken. Vreemd hoe een brein soms werkt.