De laatste week dacht ik dat ik *nu* ongeveer ter hoogte van Houston zou hangen.
Zodat ik opruimde en boeken las en me instelde op weggaan.
Daar kwam de laatste dagen de klad in (in alle drie) maar vandaag was opeens de vraag: wat nú.
Want nóg drie weken boeken lezen en opruimen is wel leuk maar voelt ook betrekkelijk nutteloos.
Terwijl iets echts aanpakken weer leidt tot het panisch in de nek hijgen van het ‘je moet dadelijk op vakantie’-gevoel.
Ik neig tot: nog wat dozen boeken uitzoeken. Wat zal ik houden en tzt of nu in de Winkel zetten.
En wat leg ik klaar voor A. die vandaag weer langs kwam om op te halen voor ‘de rommelmarkt’ en voor zélf op bol.com zetten.
Erg aantrekkelijk als vooruitzicht is het niet.
Maar de keukenkastjes soppen oid is erger.
Je zit in een rare niet geplande tussentijd. Ik zweef daar nu ook rond. Afgelopen vrijdag zou ik vertrekken naar Gambia, mooi niet dus. Ik heb de reis omgeboekt naar aanstaande vrijdag. Ik heb genoeg te doen, maar ik kom nergens toe. Ik loop rond met zo’n onbestemd gevoel. Ook een beetje zenuwachtig, gaat het vrijdag wel door?
Ik geef me zelf wel twee schouderklopjes, vanmorgen eindelijk een Twitteraccount aangemaakt (kijken of ik het wat vind) en vanmiddag in de tuin gefrut. Niet hemelschokkend, maar ut is wat.
Twitter ‘iets vinden’ lukt niet in twee-drie dagen.
Maar wat je verder kunt doen in twee-drie-vier dagen weet ik ook niet 🙁
Na een middag Twitter merk ik ook dat de ‘ontdekkingstocht’ wat meer tijd nodig heeft. Leuk voor na Gambia.
Het vliegverkeer komt weer redelijk op gang. Ik heb goeie hoop dat ik van donderdag op vrijdag weer in een hotel vlakbij Schiphol verblijf en vrijdagochtend richting Afrika vertrek.
Voor mij nog één wat doelloze dag. Wens jou sterkte met je weken.
@Karin: ben jij de Karin met slotje zonder bio en zonder volgers die mij sinds een paar uur volgt?
(twitter)
Ja, die Karin ben ik.
Mocht ik ook echt gaan tweeten dan komt er een bio en dan zonder slotje.
@Karin: aha, dan heb ik je nu een request gestuurd.
Dan zegt twitter
“Request sent.
You’ve sent a request to follow this person. If your request is approved, you’ll be able to view their tweets.”
Dat vind ik zó arrogant, dat tekstje. Daarom stuur ik nooit requests aan mij onbekende nieuwe volgers met een slotje. Waarom zou ik iemand die ik niet ken moeten sméken om hun tweets te mogen volgen?
Reken er overigens niet op dat Femke Halsema c.s. je gaan terugvolgen.
Het echte twitteren is met ‘gewone’ bijzondere mensen.
Nou, je request heb ik goedgekeurd. Zonder enige inhoud toch al een volger 🙂
Inderdaad waarom zou je iemand gaan volgen waarvan je niets weet. Ik verwachtte al niet anders dan dat Femke Halsema c.s. mij niet zouden gaan volgen, het idee.
Na de vakantie ga ik op zoek naar ‘gewone’ bijzondere mensen die bij me passen.
@Karin: zodra je serieus begint – het is belangrijk dat er dan al wat tweets staan voor wie overweegt je te gaan volgen.
En ook dat je al wat volgers hebt.
Zelf kijk ik bv altijd wie iemand volgen (als ik de iemand zelf niet ken). Als dat vage reclame-sites zijn of blote dames dan volg ik nooit.
Als er mensen bij staan die ik zelf ken en óók volg denk ik: die past misschien wel in de club. En dan probeer ik het in elk geval.
Vanuit de gedachte “zeg me wie uw vrienden zijn…….”, zo wil ik het ook gaan aanpakken. Voorlopig alvast m’n pagina bewerkt, fotootje geplaatst en slotje eraf.