Ik werk op een redactie. In een grote ruimte is een groot feest gaande.
Op de redactievloer ben ik 1 van de weinigen.
Mijn computer is ´bezeten´, op het scherm wordt handel gedreven, er zijn staatjes en grafieken en van die ronde vlakken met punten erin. Alles is steeds in beweging.
Ik kan er niet meer in.
Een populaire presentator komt naar me toe. Of ik de volgende dag met hem naar een diner op de rechtbank ga. Ik? Iemand daar had hem al 3x gevraagd mij een keer mee te brengen zodat ik dan kon vertellen hoe het toch met "de meisjes" was gegaan.
Ik aarzel.
Hij trekt me tegen zich aan, bezweert me dat hij niets met me wil (ik denk: jammer).
Aan de ene kant: wat socialer gedrag zou misschien goed voor me zijn.
Aan de andere: ik heb niets om aan te trekken en eigenlijk wil ik gewoon niet.
Volgende flard. Ik krijg een mail van iemand met wie ik vroeger enigszins bevriend was.
Ze schrijft dat haar website morgen uit de lucht gaat en ze zal zelfmoord plegen en wil ik het doorgeven.
De wekker gaat voor Menno Reemeijer.
Ik mag weg uit dromenland.
conny zegt
Ik wens je van ganser harte een droom,waaruit je gierend van de lach wakker wordt(ter compensatie)