Ik ben op een groot feest, misschien aansluitend op een congres.
Ik heb iets met een man die sterk lijkt op Clinton (mijn onderbewuste fantaseert een eind weg) waarna ik me weer in het feestgedruis begeef.
Waar (nu komt denk ik de kern) ik mijn handtas kwijt raak.
Wat altijd al vervelend is maar ik ben in een buitenland waar je knap onthand (.. handtas… onthand ..) bent zonder papieren, ticket, geld.
Ik ga zoeken, zie overal losse handtassen staan en sommige lijken op die van mij. Ik doe ze open, nee: toch niet de mijne.
Ik loop naar een verder liggende zaal. Daar treedt Margreet Dolman op voor het soort vrouwen dat zich laat bedotten op vrijwel gratis busreisjes waar ze dan vandaan komen met voor duizenden guldens kussenslopen.
De wekker loopt af voor ik volledig in de stress ben of het handtas-probleem heb opgelost.
Als ik me mijn stemming van de droom goed bewust ben, ging ik er vanuit dat het wel los zou lopen.
Wat opmerkelijk is, want zo zou ik er in het echt zeker niet over denken.
Geef een reactie