Ik moet een betaalde baan zoeken.
Ik ben er somber over: wie wil mij nou, ik ben te oud, ik kan niets.
Maar omdat het écht moet besluit ik te solliciteren als bureauredacteur bij de radio. Dat moet ik toch kunnen, denk/hoop ik.
Ik kom niet eens voorbij de voordeur, word door de portier weggelachen.
Daarna ben ik (het zal eens *niet*) mijn auto kwijt. Geen idee waar ik die heb geparkeerd.
Wanneer ik eindelijk een parkeerwachter oid heb gevonden die mogelijk kan helpen schiet me niet te binnen wat voor merk auto ik heb. Om van het nummer nog maar te zwijgen.
Geef een reactie