Een man die ik bewonder moet optreden voor een grote zaal.
Ik zie hem op een scherm. Glimmend grijs pak met retro knopen. (kan het niet beter uitleggen)
Hij heeft veel succes. Wordt luid toegejuicht.
Ik heb aangeboden intussen op zijn baby te passen.
Zei dat ik dat ontzettend leuk vond.
In werkelijkheid heb ik de pest aan baby’s.
Nou ja, dat is wat hard. Laat ik zeggen: ik heb er niks mee.
Wat ik echt walgelijk vind is een baby die wordt verschoond.
Zó smerig.
Smeriger dan kattenkots.
In de droom komt de man na het optreden bij me langs.
Er moet iets met de baby.
Ik wil dat hij mij leuk vindt en ik realiseer me dat het dan slim is om opgewekt de luier van het kontje te halen, neus dicht, billetjes schoon wrijven en nieuwe Pampers om.
Ik kán het niet.
Geef een reactie