Ik woon in een kleine kamer, formaat tienerkamer (maar dan uit ´mijn tijd´, tegenwoordig zullen die wel veel groter zijn met al die eigen geluidsinstallaties en tv´s).
Het is voor tijdelijk, ik ben op zoek naar iets beters. Maar tot dan moet het maar.
Wat vervelend is: de wc is een stuk verderop op de gang.
Dan, vroege ochtend, nog niet licht stapt er een jongeman binnen met rugzak.
Het is/wordt zijn kamer en ik moet eruit en wel nú.
Paniek, paniek.
Een flat in de Bijlmer – kan dat? Niet op korte termijn.
In mijn hoofd komen alle kamers en etages en huizen waar ik ooit woonde voorbij.
Waarom ben ik ´zoek geraakt´? Er waren zulke mooie bij.
Het eindigt ermee dat de mensen bij wie ik logeer en van wie ik dacht dat ze vrienden waren zeggen dat ik mag blijven alleen kost het me nu 900 Euro per maand.
Voor drie maanden. En dan moet ik dus écht weg zijn.
Geef een reactie