Ik droom dat ik kanker heb.
Ik ben in het ziekenhuis voor een behandeling.
Een verpleegster zegt dat ik veel pijn ga hebben, maar: ik heb geen keus. Ik moet dus dapper zijn, vindt zij.
Om de wachttijd te doden ga ik fotograferen.
Ik maak zeker honderd foto’s en laat die afdrukken op grote vellen.
Ik bekijk de foto’s. Er zitten goede bij.
Maar dan: op 1 foto staat mijn man. Dat moet de geest zijn van mijn man. Hij staat achter een klein jongetje. Alsof hij het wil behoeden. Zou hij engelbewaarder zijn geworden.
Ik wil het laten zien aan R.
Maar de foto is weg. Niet alleen die ene foto. Het hele vel waarop hij stond.
Ik zoek. Onder de tafel? Nee. Helemaal weg.
Creepy.
Wakker en uit bed dus maar.
Ik hou niet van geesten. Ik wil er niet aan denken, ik wil er niet in geloven en ik wil er ook niet van dromen.
Geef een reactie