Ik zegde de Volkskrant op, nam een zaterdagabonnement, had na twee dagen spijt en nam weer een volledig kwartaalabonnement. Kón, zei de aardige vrouw aan de telefoon. En zij zou ervoor zorgen dat mijn zaterdagabonnementgeld werd teruggestort.
Omdat dit niet is gebeurd bel ik de Service waar ik knettergek word van alle keuzemenu’s waar mijn keuze niet in zit, zodat ik op goed geluk maar iets indruk. Aan de lijn een lief jong meisje bellend vanuit een zwembad met gillende mensen.
Ik leg het uit. Zij zegt dat het niet kan. Omdat beide abonnementen nu naast elkaar lopen. Nee, zeg ik. Als dat zo zou zijn zou ik op zaterdag twee kranten krijgen. Quod non.
Mm, dan moet er toch iets geregeld, zegt zij. Lijkt me ook, zeg ik, en stel lachend-maar-owee anders “stennis” in het vooruitzicht. Waarop zij met haar supervisor gaat praten.
Het is ok, zegt ze: “U kunt de rekening voor het zaterdagabonnement verscheuren.”
Maar, zeg ik: “Het was een incasso, het geld is al afgeschreven op 17 maart.”
Op 17 juni, vervolgt ze, alsof ze dat over het verscheuren niet heeft gezegd, wordt het volgende kwartaalabonnement afgeschreven. Daar wordt de € 38,95 van het zaterdagabonnement dan van afgetrokken. “Maar daar moet u zelf dan wel goed op letten.”
Dat beloof ik.
Geef een reactie