Gisteren onderging ik die.
Bloednerveus. Maar heel lief gebracht door mijn overbuurman en zijn vrouw en hoewel het uitliep bleven ze ook hartstikke lief op me wachten. Geen klagen over de tijd. En ook niet over mij die steeds meer ging zeuren.
Ik schrijf dit voor het geval iemand de behandeling ook overweegt en wil weten hoe het vóelt. Want dat zocht ik wel (‘ervaringen’ en ‘pijn’) maar ik werd niet wijzer. Alleen technische details.
De ingreep
Komt-ie.
De hand wordt steriel gemaakt en neergelegd. In mijn kliniek lag ik op een bed, mogelijk gebeurt het elders zittend.
De verpleegkundige probeert je af te leiden met vriendelijke babbel (wat ik waardeerde maar echt helpen deed het niet). Toen kwam de dokter die zei dat ‘de prikjes’ wel even ‘vervelend’ zouden zijn. Wat de understatement van de dag zo niet van de maand wat heet van het jaar was.
Het is dat ik me niet al te erg wou laten kennen maar dat was dus echt 4x helse pijn.
Toen ging de dokter prikken en zei dat ik het vooral moest zeggen als het pijn deed want dan had hij (bijna) een pees geraakt. Een paar keer voelde ik iets maar dat was dan niet ‘pees raken’ want dan had het echt helse pijn gegeven. Ook hij probeerde me af te leiden met vriendelijke babbel.
Toen het bijna klaar was kreeg ik (gvd!) nog twee prikjes midden in mijn hand en daarna boog de dokter de pink weer recht (holy shit!). Of ik het wou zien? Nee.
Daar had ik nl over nagedacht en ik verwachtte een hoop bloed en daar kan ik niet tegen.
Verbandje er omheen en uitzieken op een stoel in een recovery room waar een man al zeker een uur lag.
Erna
Ik, die nooit babbel, raakte als lotgenoot met hem in gesprek.
Wat best fijn was. Kun je nagaan wat de operatie met me had gedaan.
Toen viel het achteraf reuze mee. De echte pijn lag in het verleden, de hand was nog verdoofd.
Een kwartier later begon de verdoving uit te werken en kwam de pijn-van-de-operatie.
Logisch, legde de handtherapeute me weer een uur later uit. Het was een grote ingreep. Mijn pink was nu helemaal gekneusd. En in mijn hand was giga-geprikt.
Paracetamol hielp.
So far tot nu toe.
Jolanda zegt
Kennelijk lukt het vandaag wel te typen, vast niet met 10 vingers, maar toch 😉
Succes ermee, je zult vast een paar dagen onthand zijn…
Jeanne zegt
Ik had nog onderschat hoe pijnlijk de spalk zou zijn. Die moet ik 6 maanden lang elke nacht dragen. Hij dwingt de hand recht.
Komende nacht ook daarvoor een paracetamol slikken.
En ik tik rechts met 1 vinger 😉