Ik houd niet van e-cards.
Dit dus: zo helemaal in het algemeen.
Bij sommige mensen denk ik: toch lief dat…
Maar iha heb ik er de pest aan, vind ik het ’te makkelijk’ en – lees de waarschuwingen – ook te gevaarlijk.
E-cards zijn een prima methode om je PC te besmetten en waarom zou ik dat risico nemen omdat iemand niet gewoon een mailtje stuurt of een papieren kaart.
Alleen: de sites die e-cards sturen melden aan de verstuurders dat hun kaart niet wordt geopend.
En sommige verstuurders worden dan ijzig koel en als ik vraag of er wat is zeggen ze ‘nee hoor – druk’ en blijkt pas later dat ze wildwoest waren vanwege die niet-geopende e-card.
Dezer dagen was er ook een klant die een e-card stuurde en een dag later: je hebt ‘m niet geopend!
Dan doe ik het maar (want: goed bedoeld).
Maar ik háát die pressie! als ik iemand een gewone kaart stuur ga ik toch ook niet na drie dagen zeuren: én, én – heb je ‘m gehad, las je ‘m al, wat vond je ervan?
(hint voor wie mij nog niet zo goed kent en enige actie naar mij toe overweegt: afstand bewaren wordt zeer gewaardeerd)
Even opdringerig zijn mails waarbij om een leesbevestiging wordt gevraagd. Lazer op, denk ik dan.
Jacqui Lawson kaarten zijn wel erg mooi. Prachtig getekend. Je moet er nog voor betalen ook om die kaarten te kunnen versturen dus helemaal ‘gemakkelijk’ is het niet. Ik vind ze nog steeds leuk om te versturen (en te ontvangen). Maar ik open eerlijk gezegd ook geen andere kaarten.