Ik mis ‘m!
De tocht was te lang, ook omdat ik uit het vorige huis moest ‘uiterlijk 10 uur’ en hier pas om 4 uur in mocht.
De eigenares had beloofd me een txt te sturen als het toch eerder kon. Niks ontvangen. Bleek ze een bericht op mijn VRBO-pagina te hebben achtergelaten – die ik pas zag toen ik hier kwam na een hoop verplichte ’tochtjes’ te hebben gemaakt.
oehoeboeroezegt
jammer dat het zo gelopen is. Hopelijk is je onderkomen wel naar je zin?
Ik denk dat een groot verschil met het voorjaar is dat ik toen begon in mijn favoriete Pioneertown. Wanneer ik daar een paar uur heb buiten gezeten alleen maar kijkend naar de rotsen en de diertjes kom ik helemaal tot rust. Een enkele keer duurt het een paar dagen maar dan is het knopje om.
Hier begon het met die ellendige kinderen boven mijn hoofd! en dat ze niet begrepen dat ik het niet fijn vind als er op elk moment direct achter mijn optrekje mensen aan het werk waren. Gisteren zag en fotografeerde ik twee lizards – dat was leuk. Maar echt ‘knopje om’ wil maar niet lukken. En zoals dat dan gaat: naarmate dat langer duurt word ik er steeds onrustiger van dat ik nog steeds geen ‘fun’ heb.
oehoeboeroezegt
balen dat het zo gaat. Als je het zo werkt heb je dus nog even (hopelijk niet te lang) om het knopje om te laten gaan en dan verder wel te kunnen genieten.
wat een droppie 😉 Hoop dat je een voorspoedige tocht hebt!
Ik mis ‘m!
De tocht was te lang, ook omdat ik uit het vorige huis moest ‘uiterlijk 10 uur’ en hier pas om 4 uur in mocht.
De eigenares had beloofd me een txt te sturen als het toch eerder kon. Niks ontvangen. Bleek ze een bericht op mijn VRBO-pagina te hebben achtergelaten – die ik pas zag toen ik hier kwam na een hoop verplichte ’tochtjes’ te hebben gemaakt.
jammer dat het zo gelopen is. Hopelijk is je onderkomen wel naar je zin?
Het is een mooi huis, het uitzicht is ook mooi en dat ik me toch niet geweldig voel ligt aan mij.
Ik weet niet precies wat het is.
poeh, je ‘moet’ nog bijna drie weken. Ik hoop dat je je gauw beter gaat voelen.
Ik denk dat een groot verschil met het voorjaar is dat ik toen begon in mijn favoriete Pioneertown. Wanneer ik daar een paar uur heb buiten gezeten alleen maar kijkend naar de rotsen en de diertjes kom ik helemaal tot rust. Een enkele keer duurt het een paar dagen maar dan is het knopje om.
Hier begon het met die ellendige kinderen boven mijn hoofd! en dat ze niet begrepen dat ik het niet fijn vind als er op elk moment direct achter mijn optrekje mensen aan het werk waren. Gisteren zag en fotografeerde ik twee lizards – dat was leuk. Maar echt ‘knopje om’ wil maar niet lukken. En zoals dat dan gaat: naarmate dat langer duurt word ik er steeds onrustiger van dat ik nog steeds geen ‘fun’ heb.
balen dat het zo gaat. Als je het zo werkt heb je dus nog even (hopelijk niet te lang) om het knopje om te laten gaan en dan verder wel te kunnen genieten.