Ik moest nog mails beantwoorden over hoe het met me ging.
Gedaan! in een vorm die je ‘poëtisch oprecht’ zou kunnen noemen.
Wat neerkomt op eerlijke ‘soms denk ik wel eens dat…’ zonder een krimp te geven over het waaróm ik dat denk en hoe het hier en nu dan is.
Ik neem aan dat iemand die me 1x in de 1-2 jaar vraagt hoe het me gaat daarmee tevreden is.
Op twitter verzuchtte ik: “ik wou dat ik hartstikke rijk was”.
Dat wil ik echt.
Me bewust dat ik het 100x beter heb dan mijn ouders en vele anderen die nu leven die ik niet ken.
‘Hartstikke rijk’ staat voor: m’n anderhalf jaar geleden in Amerika voor 200 Euro gekochte netbook Toshiba is wel érg traag en zou een grotere machtiger notebook niet geweldig zijn?
En: suf autootje hoor, m’n 14 jaar oude VW Polo met roestvlekken.
Wat zou een Mercedes GLK350 helemaal te gek zijn!
Maar terwijl ik het optik denk ik: wat een gelul.
Geef een reactie