Ik heb het gedaan. Het is gelukt.
Ik vlieg op 4 mei 1e klas naar Amerika (en op 4 juni idem terug).
Het was een beetje gedoe.
Eerst werkte de Delta site niet mee. Toen had ik een idee wat ik wou en zou ik dat bespreken met een twitteraar die veel verstand heeft van reizen (en die me vaker adviseert) en die zou gistermiddag terugmailen – maar deed dat niet.
Toen deed ik een ‘de godin zegene deze greep’. Waarna Delta zei dat ik nog wat extra miles moest bijkopen (voor een paar honderd Euro) om het tot morgen gereserveerde ticket te kunnen ‘redeemen’.
Vanmiddag geprobeerd die miles te kopen – mislukt.
Net nog eens geprobeerd – gelukt.
Zodat ik nu een (voor 1x) Eerste klas vlieg-vogeltje ben.
Dat opeens moet denken aan mijn op de middelbare school in de eerste klas beste vriendin die tussen de middag bij ons kwam eten. Waar mijn moeder dan erg haar best op deed. Allemaal verschillend beleg enzo.
Tot de moeder van de vriendin haar bij ons kwam ophalen en zag waar we woonden en toen mocht het niet meer.
Een soort ‘wrong side of the tracks’.
En ik wou dat ik nu voelde ‘if they could see me now’ maar dat ‘ik hoor daar niet’ zit érg diep in mijn systeem.
Wat er verder niet toe doet want Eerste klas vlieg-vogeltje gaat 1x prots-vogeltje zijn.
In de normale flodder-slodder-kleren.
Want ik blijf wel: ik.
Fladder-fladder – yeah!
De ironie is dat je door je flodder-slodder kleren vermoedelijk met nóg meer egards zult worden behandeld. Het valt immers buiten de schutkleur van de omgeving, is exclusief en ongenaakbaar. De groten der aarde doen beroepshalve aan flodder-slodder. Laat je de service riant aanleunen, Jeanne.