Egel zie ik intussen bijna elke dag en wanneer ik haar/hem niet zie, zie ik wel aan de twee ’s ochtends leeggeslurpte eitjes (eko!) dat egel is langs geweest.
Gisteravond zag ik egel om half elf en vanochtend om kwart over zeven en toen vanavond weer om half acht. Foto.
Ik had egel niet zo vroeg verwacht en legde de eitjes neer maar egel vond mij hartstikke eng en dook in de bosjes.
Vlak voor donker: egel en eitje. En toen ook vleermuizen. Best laag.
Het is dat ik het in het hier en nu niet direct voor me zie maar het lijkt me geweldig: leven alleen met dieren. Zoals vroeger in de woestijn. Ok – helemáál alleen was ik natuurlijk niet.
Maar het voelde vaak zo.
En dat voelde geweldig.
Geef een reactie