Leed aan het eigen lijf valt geheel in het niet bij de zorgen om Loki maar soms ben ik er toch mee bezig.
Op 5 febr had ik ’s ochtends de afspraak met de dierenarts voor de APK van Loki en ’s middags een afspraak met de handtherapeute.
Omdat ik het idee had dat het helemaal niet goed ging met mijn Dupuytren-pink.
Dat die alweer heel erg krom stond.
Ondanks de naaldbehandeling en de oefeningen en de nachtspalk.
Die afspraak moest ik afzeggen omdat Loki langer bij de dierenarts bleef voor meer onderzoeken.
Afgelopen donderdag ging ik wél.
Mijn indruk bleek te kloppen. De pink was weer verder krom getrokken.
Was er iets aan te doen? niet echt.
Ik kon me nog een keer laten opereren/prikken maar het zou steeds terug blijven komen, voorspelde de therapeute.
Ik kreeg een nieuwe spalk en als die niet lekker zat, moest ik terugkomen en zou hij worden bijgesteld.
De spalk zit niet lekker.
Maar terugkomen – ach.
Er is erger leed.
Loki bijvoorbeeld.
Geef een reactie