Het mooist aan de Eilandspolder is: de polder.
De Eilandspoldertocht gaat niet door die polder maar langs de eraan gelegen dorpen.
Dat is ook mooi als je naar links kijkt (de polder in) maar omdat je ook moet opletten waar je de schaatsen zet en of degene die vlak voor je schaatst niet opeens inhoudt, moet je daar toch mee oppassen.
Gelukkig heeft de organisatie van de Tocht wel een groot hek met waarschuwende lap gezet voor mijn wak.
Er zijn ook wandelaars.
Een vrouw maakt foto’s van mijn wak en de eenden.
Een bij haar horend jongetje voert ze z’n boterham.
Gretig zie ik twee eenden die naar binnen schrokken.
Dat zouden meer mensen moeten doen: bij mijn wak mijn eenden voeren.
Verantwoordelijkheid delen voor de hongerige dieren.
Wat ik ze kan bieden behalve een goed gevoel is dat de eenden en meerkoeten nu zó gewend zijn aan gevoerd worden zonder dat ze iets wordt aangedaan, dat ze hartstikke tam zijn.
Dat is leuk voor kinderen.
Denk ik.
De vrouw controleert nog even haar foto’s.
Hopelijk zijn ze goed gelukt.
Geef een reactie