Eindelijk onweer.
En eigenlijk alweer voorbij.
Nog een paar druppels, heel in de verte nog wat donder.
Te dichtbij, vindt Guus.
Die blijft voorlopig onder het bed zitten.
Waar ik af en toe met hem ga praten.
In de illusie dat mijn lieve angstige kater daar iets aan ontleent.
Geef een reactie