Einstein

R. en ik gingen vanavond naar de opera Einstein on the Beach.
Dat was 40 jaar geleden een moderne opera en hij wordt zelden opgevoerd maar is cult en je móet hem gezien hebben ook al duurt hij bijna vijf uur maar dat doet er niet toe als je eenmaal bent betoverd.
Dat staat overal.

R. die de opera 40 jaar geleden al zag twijfelde of ik ‘m wel leuk zou vinden.
Omdat ik niet zo avontuurlijk ben.
Doe mij maar een Donizetti of Verdi of Mozart of Puccini met vrij klassiek decor (*niet* in een gevangenis of krankzinnigengesticht).

Dus keek ik uitgebreid op YouTube en dacht: dit zou ik heel goed heel mooi kunnen vinden.
R. kocht kaartjes voor de 1e rij in het midden (mijn favoriete plek).

Wanneer we even voor half zeven de zaal in lopen zitten er al twee vrouwen op het toneel.
O ja, herinnert R. me aan het grijs verleden: dat vonden we vroeger héél bijzonder.
Dat het al ‘begonnen’ was voordat het officieel was begonnen.

Zo vonden we vroeger nog meer bijzonder.
De wolken stoom die kropen over de grond bijvoorbeeld.
Die zien we tegenwoordig gelukkig nooit meer maar wél in deze Einstein on the Beach.

Het eerste ballet is lang maar wel aardig al had de muziek van mij minder up tempo gemogen.
Een rechtbankscène is behoorlijk flauw (en ook lang).
Maar zakt echt helemaal door het ijs wanneer de ‘rechter’ een monoloog houdt over feministen die zo nodig gelijke rechten willen en die zo preuts zijn dat ze bij het baden een blinddoek voor hebben.
Achterin de zaal wordt gelachen.

R. en ik overleggen: nog een half uur?
Nu een ballet dat best leuk is (hoewel ongelijk en dat is niet zo bedoeld) maar weer: lang.
Wegsluipen erna kan niet want alles is pikdonker en er is een ‘duet’ (zoiets) met weer veel stoom en ook hieraan komt geen eind en R. wijst me op de maan links in beeld: wanneer die vol is zal het wel afgelopen zijn.
Klopt.

Dan sluipen we weg en in de foyer is een honderdtal mensen gezellig aan het drinken en keuvelen.
Dat hóórt zo.
Er is geen pauze. Het publiek wordt uitgenodigd vrij in en uit te lopen.
Staat in het programma.

Wij lieten het bij ‘uit’ en niet meer ‘in’.
En verbaasden ons over wat eens schokkend was en nu gedateerd en knullig.