Emma Brunt is uit en ik ben totaal depri.
Ik weet niet hoe je je voelt als je dit boek leest terwijl je in een stralend humeur bent, maar wanneer je even toch al niet zo stevig in het leven staat is dit niet de meest opwekkende lectuur.
Wel een prachtboek, vind ik.
Alleen dat geneuzel over oma zijn zegt me niets. Geen herkenning.
Behalve dan indirect met een getrouwde minnaar die opa werd en zijn verhalen vond ik toen ook giga gezeur.
Wat te doen met een gelezen prachtboek.
Haar ‘Een Rus over de vloer’ gaf ik destijds aan R.
Dit lijkt me niet echt een boek voor R. Te veel ‘vrouwenboek’.
Ik zet(te) het dus in de Winkel met een inhoudbeschrijving die ik van elders jatte.
Er staat bij dat het boek in ‘vrijwel perfecte’ staat is maar dat is vooral voor loglezers die denken: jamaar, dat heeft ze eerst zelf zitten lezen!
Wat waar is (dat lezen), alleen kan ik érg goed onzichtbaar lezen.
Dit boek ziet eruit alsof het vers uit het magazijn van bol.com komt, zo vers dat je het zelfs aan iemand kado zou kunnen doen die dan *niet* zou zeggen: “mm, een tweedehandsje?”
Geef een reactie