En nu?

Nu doe ik officieel helemaal niks meer.
Kwa werk, bedoel ik.
Want zelfs een slechtlopende webwinkel is toch een beetje ‘werk’.

En meteen verveel ik me te pletter.
Het boek waarin ik bezig was en dat ik al vond tegenvallen leg ik weg: ik lees het toch niet uit.
Ik haal een nieuwe legpuzzel uit de doos, zoek naar stukjes van de rand en stop ook daarmee.

Ik begin met het maken van een lijstje van de programma’s die na de nieuwe installeren van Windows er weer op moeten en open er 1 om te kijken waar de license key staat.
Shit: het kan zijn bestanden niet vinden aangezien ik die laatst bij de grondige opruiming té grondig blijk te hebben opgeruimd.

Filmpje kijken op Netflix?
Het verzet in elk geval de geest en doet ook wat met de tijd.

Heb ik spijt van het opdoeken van de winkel.
Nee.
Heb ik zin in ánder werk.
Eigenlijk ook niet.

Ik wil Guus terug.
Maar er is geen duivel die daar in ruil voor mijn ziel voor kan zorgen.