Ik heb wat ervaring met rugpijn.
Die langzaam opkwam en dan na een paar dagen wegging (of niet).
Nooit overkwam me waarvan anderen wel reppen: het door de rug gaan en pijn die erin schiet.
Tot nu.
Ik kleed me aan, steek mijn rechterbeen in mijn broek en au!
Aan de muur vasthouden helpt niet.
Moeizaam op bed manoeuvreren is de enige manier om aangekleed te raken.
Oefeningen! en kalm blijven.
Géén paniek.
Dat lukt niet erg wanneer een uur later de pijn is uitgestraald naar ergens achter mijn rechterlong.
Zodat niet alleen lopen pijn doet maar ook ademen.
*Diep* ademen is zelfkwelling.
O got.
Wat nú weer.
pijnstillers zijn nu van belang, Jeanne en niet alleen om je snel van die pijn af te laten zijn maar als dit duurt gaat alles in je lijf meer pijn doen omdat alles stijf wordt door het minder en vooral anders bewegen . . . . . sterkte en ik zeg je niet naar de dokter te gaan maar ik zou dat wel doen 🙂
pijnstillers zijn nu van belang, Jeanne en niet alleen om je snel van die pijn af te laten zijn maar als dit duurt gaat alles in je lijf meer pijn doen omdat alles stijf wordt door het minder en vooral anders bewegen . . . . . sterkte en ik zeg je niet naar de dokter te gaan maar ik zou dat wel doen 🙂
excuus, per ongeluk tweemaal op de ”zeg het maar” knop gedrukt.
@Lies: bij mijn vorige rugpijn heb ik weinig profijt gehad van de dokter en ben alleen maar verder de prut in geholpen door de fysio waar hij me naartoe stuurde.
Zelf even aanmodderen dus maar.
Pijnstillers slikken zal ik wél doen.
Sterkte ermee! Ik, als geroutineerde door-mijn-rug-knakker, leef met je mee.