Gisteravond heb ik zaterdagavond gevierd.
Ik heb veel te veel gegeten en érg lang televisie gekeken (Net 5).
Ik heb gedacht: ik moet minder eten (ben al dagen aan het snoepen en smikkelen en volproppen). En: ik moet meer bewegen.
Dat valt niet mee.
Minder eten zou met een hoop zelfbeheersing en ‘laat ik een mandarijntje nemen ipv een stuk speculaas’ mogelijk te doen zijn (zie al die slagen om de arm).
Bewegen niet.
Want welke beweegvorm ik ook overweeg: ik vind het blèh.
Joggen? Nee. Gewoon wandelen dan? Nou – misschien heel af en toe. Als het mooi weer is. En als L. en Tashi meegaan.
Fitness? Niet per se in de sportschool (dat sowieso niet). Zoals ik het vroeger wel deed. Videoband van een leuke man die me opgewekt toeroept ‘you can do it!’.
Sorry – ook geen zin meer in.
Een stationair fietsje dan? Als idee vind ik dat nog het meest aantrekkelijk.
Maar stel dat ik er 1 koop – hoe groot schat ik dan de kans dat ik er inderdaad elke dag minstens 20 minuten op ga zitten en me in het zweet ga trappen?
Op de vrouw af? 20%. Hooguit.
en een dier dat uitgelaten moet worden, zou dat iets voor je kunnen zijn?
In dat geval misschien: de minitrampoline. 🙂
Je favoriete muziek op. Een beetje bouncen als je het bewegen niet echt op kunt brengen en lekker springen als je goed in je vel zit. Zo werkt het bij mij tenminste, maar laat mij je niks opdringen. Ben zelf gewoon al een tijdje enthousiast.
Een voorbeeld:
http://www.youtube.com/watch?v=QbGOqoEc1UQ
(en dit is zwaarder dan je denkt).
Karin kijkt even naar M., ook lezer van Jeanne’s Weblog. Spring jij nog steeds?
@Jonneke: nee.
@Karin: praktisch bezwaar zou zijn dat al mijn plafonds laag zijn. Ik knal zo met m’n kop er tegenaan.
Echt bezwaar: het zou hetzelfde lot ondergaan als dat fietsje.
Lijkt me best leuk maar zie ik me dat nou elke dag (of een paar keer per week) echt gaan dóen?
Neu.
En: ik vraag geen advies, hoor.
Ik lucht mijn hart.
Ik had het geschreven en bedacht me dat je geen advies vroeg. Sorry, dat was het enthousiasme. 🙂
@Karin(2): jouw suggestie was zo gek nog niet, ligt het dichtst bij wat me ‘wel wat lijkt’.
De suggestie van Jonneke vond ik moeizamer omdat ik hier al zéér vaak heb beschreven dat ik een waardeloze dierenopvoeder ben en dat ik alleen al dáárom nooit een hond zal kunnen nemen.
Los van hoe de katten op een hond zouden reageren (nl: verre van enthousiast).
En los van dat ik een typische mooi-weer-wandelaar ben zoals ik ook in dit stukje nog een keer schreef.
Met L. en Tashi loop ik alleen mee als het ‘Jeanne-weer’ is en zodra het donkert ben ik sowieso mijn huis niet meer uit te branden maar trek ik me knus terug in mijn holletje.