Eten

De afgelopen dagen komt konijn Jozef (links op de foto) vaak wat later naar het ontbijt dan zijn vriendin Snuf. Maar hij kómt wel.
Wanneer ik overdag hapjes geef, eet hij daar gretig van. Ook eet hij steeds hooi.
Op de avondmaaltijd rent hij steeds af.
Tot vanavond.

Ik zet het bordje klaar voor hun echtelijk prieeltje, Snuf tast toe, Jozef niet.
Ik leg een stukje wortel en een stukje brood direct voor hem (is hij dol op): niks.
Ik kijk vanuit het huis of hij wellicht verlaat alsnog gewoon gaat eten. Nee.
Ik ga weer naar buiten en stap in de ren: hij zit met z’n kont naar de maaltijd.
Ik leg er nog wat extra vers hooi bij.
Geen sjoege.

Ik zoek het kaartje van de dierenarts op.
Vroeger had die op zaterdagochtend inloopspreekuur tussen half negen en half tien. Nu is het: vanaf half tien ‘op afspraak’.
Gelukkig geldt een niet-etend konijn als een noodgeval dat aan het spreekuur kan worden toegevoegd.

Dat wordt slecht slapen en vroeg op en knoop in de maag door de stress.