Los van al het andere in het ziekenhuis: het eten.
Ik hoorde het ook van anderen – dat is niet te vreten. Intens smerig. Echt vies.
En geloof me, ik ben geen verwende vrouw als het op voedsel aankomt.
Ik kan amper koken, ik koop vaak voorgemaakt eten en maak er zelf wat rijst bij.
Dus geen bijzondere schotels. Maar het eten in het ziekenhuis! smakeloze, nee erger dan smakeloze prut.
Nu was me vantevoren door de maatschappelijk werkster op het hart gebonden dat ik goed moest eten omdat ik zo beter zou herstellen.
Dus eerst deed ik mijn best te eten. Wat niet meeviel wanneer een TRUT me op de tweede dag na de operatie ’s avonds helemaal geen eten bracht omdat ik had geprobeerd iets te bestellen wat ik niet mocht bestellen (blijkbaar).
De dag erna klaagde ik tegen een verpleegkundige dat ik het eten zo vies vond. Dat hoorde ze vaker.
Ze adviseerde me voor die avond een salade te bestellen. Daarvan was in elk geval de sla eetbaar.
Dat deed ik. En: idd.
Maar het raarste was: vóór de operatie had ik allerlei instructies over wat te eten (eiwit enzo) en ook voor ná de operatie omdat stevig eten van groot belang was voor het herstel.
Maar toen ik daar in dat ziekenhuisbed lag hield niemand in de gaten wat ik at en zelfs niet óf ik wel at.
Blaadjes met oneetbaar voer werden voor me neergezet en ook als ze onaangeroerd waren weer weggehaald.
*Als* ik al eten kreeg.
Doe dáár eens onderzoek naar, AMC!
dat is wel heel bizar. Ik herinner me inderdaad dat je dat vorig jaar ook ‘vertelde’. Het kan ook anders. Ik lag bijna 3 jaar geleden een paar dagen onverwacht in het OLVG-oost en ben vegetariër. Voor de eerste avond was niet op me gerekend omdat ik ongepland opgenomen werd. Desalniettemin kreeg ik een blad met heerlijk eten en ook de andere dagen vond ik het eten restaurantwaardig. Wel bizar overigens dat ik op de 3e dag van de ontbijtmedewerkster te horen kreeg dat ik die dag naar huis ging omdat er geen invulformulier voor die avond voor me was. Bleek ook niet het geval, maar ook die dag kon ik nog genieten van een lekkere maaltijd. Van de laatste dag weet ik het eerlijk gezegd niet meer. Ik ging pas laat in de middag of begin van de avond naar huis, maar of ik nog warm gegeten heb weet ik echt niet meer.
Ik gok even: missch was jouw eten juist beter omdat het vegetarisch was dús ‘bijzonder’? Dat lees ik ook wel eens over eten in het vliegtuig. Het kan natuurlijk ook per ziekenhuis verschillen.
dat zou natuurlijk kunnen. In restaurants heb ik ook wel eens het idee dat vegetarisch eten beter is. En wat de anderen kregen heb ik niet gezien, maar niemand klaagde erover.
In mijn ziekenhuis was het eten zo slecht dat ook het verplegend personeel meeleefde en daarom adviseerde: neem maar een schaal met sla dan is ieg de sla nog te vreten.
Maar echt, het ergste is volgens mij dat ze zéggen: de patiënt moet goed eten! Vanwege herstel! en dan let er helemaal niemand meer op wat de patiënt eet! Of die überhaupt eet! wat ik de laatste dag niet eens meer deed kwa bestelling en de dagen ervoor al niet meer ondanks de bestelling – ik liet de gore troep gewoon staan.
Barre herinneringen en heel herkenbaar. In Spanje was het ziekenhuiseten volledig zoutloos. Met een peper en zoutstel als aanvulling kon ik het met moeite wegwerken. Ben 4 kilo afgevallen daar. Ook herken ik de ervaring dat er in elk ziekenhuis zowel heel aardige en gedreven mensen werken als stiekeme sadistjes. Kennelijk voelen sommige mensen zich machtig als ze te maken hebben met de weerloosheid van anderen. Niet prettig!
Maar…….ik ben alsnog wel heel blij dat er doktoren en ziekenhuizen bestaan. Ik was er anders niet meer geweest.
Dat formuleer je heel goed van die ‘stiekeme sadistjes’.
Ik had de indruk dat dat ene meisje er echt van genoot dat ik weerloos was! Eerst dat ik geen idee had hoe het bestellen van het avondeten überhaupt werkte. Had niemand uitgelegd, alleen een papier in mijn handen geduwd.
En toen die idiote driftbui omdat ik kennelijk iets probeerde te bestellen dat niet kon of mocht. Ik zie haar nog een rare sprong maken met rollende uitpuilende ogen. Ipv rustig uitleggen dat wat ik vroeg niet kon maar dat ik wel iets ánders kon bestellen. Bv.
Dat was nb op de 2e dag na mijn operatie. Een beetje geduld en vriendelijkheid had niet misstaan.
Maar goed, ook wat ik wel te eten kreeg was niet te vréten.