Een week geleden bedacht ik: ik vier mijn verjaardag weliswaar nooit maar áls ik ‘m nou zou vieren … dan zou ik naar de opera willen gaan.
In Nederland was niks en na wat zoeken werd het Zürich.
The Turn of the Screw.
Vanwege de tenor Pavol Breslik.
Die ik heb leren kennen via Edita Gruberova.
Nou ja, ‘kennen’.
Vanaf een afstand dan.
In juli zag ik hem 2x op het toneel.
1x in Zürich en toen hád ik een handtekening willen vragen maar hij was zó leuk met zijn fans dat ik juist daarom niet durfde.
De tweede x in München maar toen kwam het er om een andere reden niet van.
Gisteren: nu moet het gebeuren.
Ik wacht met een andere fan bij de uitgang.
Hij komt eraan, omhelst me en zingt ‘happy birthday to you’.
Daarna foto’s en ah! voor we het vergeten: ook handtekeningen!
Waarna hij mijn hart heeft gestolen en ik al een paar uur zit te kijken waar ik hem zo snel mogelijk opnieuw kan zien/horen.
Heeeel herkenbaar en oh oh eigenlijk ben ik echt trots op je ! Zo voelt het dus als je fan bent van iemand…dan ga je gewoon naar het buitenland als je diegene wilt zien. Ik ken het gevoel maar al te goed en weet dus wel wat er in je omgaat. Genieten Jeanne !
Hij heeft ook een erg lieve opdracht in mijn programma geschreven! even zoeken…
Ik zag het ! Geweldig toch !