De laatste weken leggen mijn kippen weinig eieren.
Janet Reno legt sowieso al niet (=ok) maar Femke en Agnes waren tot een paar maanden geleden goede legsters maar ook daar kwam de klad in.
Eerst ging Agnes kalkarme eitjes leggen – breekbaar, met een kleine buts. En soms zelfs met zo weinig schaal dat ze direct kapot gingen.
Femke legde nog wel maar minder frequent.
De laatste weken zo om de drie, vier dagen. Een ei.
En Agnes om de vijf dagen een brekelig/gebroken ei.
Is prima, moet kunnen, eieren worden gewaardeerd maar daarvoor zijn ze er niet.
Vanmiddag tussen drie en vier trekt Femke zich terug in het hooi in de schuur = eitje.
Alleen zit ze daar om zes uur nog en een uur later óók.
Dan zet ik de schuurdeur (discreet op een kier) wijd open, geef de andere kippen graan en geraspte kaas en hé – daar is ze. En eet en drinkt en doet gewoon.
Maar om acht uur: Femke zit in een hoekje in de schuur.
O shit denk ik: die gaat dood. Of is in elk geval ziek. Dus laat ik haar.
Een half uur later voer ik knagers, Femke zit er nog, ik kom terug en Femke is weg.
Toch op stok neem ik aan.
Ik kan hier niet tegen.
Geef een reactie