Ik mocht Femke ophalen. Omdat de dierenarts de indruk had dat ze wat alerter was. Maar dat zou pas blijken in de eigen omgeving.
Ik open de doos, Femke springt eruit en is: Femke.
Ze eet grasjes, ze wil best een beetje geraspte kaas, een enkele graankorrel, dan weer gras.
Wanneer ik denk dat ik haar kwijt ben (ging even naar binnen om een paar mensen te melden dat ze terug is) ligt ze lekker te zandbadderen.
Ik geef haar andijvie (halve stronk onder een zware bak, zodat ze ervan kan plukken).
Lekker! maar dan weer iets anders.
Aha, de tuttebollen even opjagen.
Grasjes, uitschudden, lekker met de pootjes harken door gemorst stro.
En: naar binnen kijken.
Alsof ze alles tegelijk wil doen zodat ik denk dat ze blij is dat ze thuis is.
Nu nog de antibioticakuur afmaken. Moet ik nog wat dingen voor organiseren.
(zelf ben ik gelukkig maar emotioneel volledig uitgeput)
Goed nieuws! En daar wil je dan wel uren naar kijken, denk ik – dat vertrouwde gescharrel. Succes met het verdere herstel, jullie alletwee!
Mensen die denken dat de bio-industrie ok is voor kippen zouden dit eens moeten zien.
Lief blij vrouwtje.