Ik las verder in het boek dat me gelukkig moet maken.
Een hoofdstuk over vrijheid – dat ik mwah vond. ‘Oorlog of vrede’ over hoe je tegen de buitenwereld aankijkt.
Ook mwah.
Dan: ‘Muziek en therapie – over kunst’.
Nu veer ik weer op.
Alleen heb ik te gretig gelezen.
Er staat niet ‘muziek’, er staat ‘mystiek’.
En de kunst die de schrijver bedoelt zijn schilderijen.
Of – vooruit, laat-ie ook eens popi doen, series op Netflix.
Die moet je, vindt hij, onbevangen tegemoet treden.
Niet eerst de recensies lezen.
Jamaar! denk ik.
*Mijn* kunst is muziek!
Opera’s. Recitals. En ook wel popmuziek.
Ik snap niet hoe ik zijn theorieën kan toepassen.
Ik vind hem opeens wel heel erg vaag en theoretisch.
Die hooggespannen verwachting had en heb ik niet bij het boek. Bij geen enkel boek eigenlijk en zeker niet bij een zelfhulpboek, waar ik dit onder zou scharen. Hooguit wat nieuwe inzichten, daar zou ik al tevreden mee zijn, heb het nog niet uit… wie weet komen ze nog langs.
Begrijp ik goed dat jij ook niet geweldig onder de indruk bent?
Waarop ik hoopte: dat ik na lezing van dit boek alles wat minder zwaar zou nemen.
Maar idd… dat is waarsch teveel gehoopt en niet realistisch.
Nee klopt: het boek verrast me niet aangenaam, het valt me niet mee, droge kost, maar ja filosofie… Het zal ook het warme weer zijn, maar ik heb moeite er doorheen te komen.
Ik denk wel dat het niet reëel is om van een boek te verwachten dat het je leven minder zwaar maakt, inzicht is al heel wat. Wat je ermee doet, moet je toch zelf doen. Toch?
Toen ik begin twintig was las ik ook boeken over filosofie en die verrasten me wel degelijk.
Misschien was ik toen bevattelijker? misschien waren die boeken beter?
Ik zet nog even door maar tot nu toe valt het boek me nogal tegen.