Vanochtend om acht uur komt Flip niet eten.
Ik kijk in zijn hok, daar zit-ie.
Misschien vindt hij het gewoon koud?
Een uur later nog eens gekeken en nu getracht hem te verleiden met een stukje appel en een stukje brood.
Flip wil nog steeds niet eten. Ik bel de dierenarts en tref een assistente die me nog niet kent maar ik doe blijkbaar dramatisch genoeg zodat ik niet hoef te wachten tot het middagspreekuur maar tussen de operaties door mag komen. Om half twaalf.
De minuten tot kwart voor elf verstrijken traag.
Dan doe ik een spartelende Flip in het mandje, krab de auto schoon en rijd naar Alkmaar.
Dierenarts Theo weegt Flip (1,8 kg = normaal gewicht). Hij temperatuurt Flip (vergeten wat het was, maar was ook normaal). Hij bekijkt het gebit van Flip (ziet er prima uit). Hij betast en beluistert Flip. Dan horen we allebei een zeer zacht rommelen in het buikje.
Dierenarts vermoedt een ontsteking in het buikje. Hij geeft een pijnstiller en belooft een ontstekingsremmer en een lekker bed en smakelijk voedsel (en als Flip nog steeds vertikt te eten: dwangvoeren).
Dierenarts heeft goede hoop. Omdat ik er héél snel bij was.
Morgenochtend om 11 uur mag ik bellen. Pas in de auto schiet me te binnen dat ik dan bij de mondhygiëniste zit.
Zelf kan ik nog steeds niet gebeld worden (ivm het overgaan naar Ziggo-in-één) en het nummer van mijn mobieltje kon ik niet vinden terwijl R. die dat wél weet vanochtend onbereikbaar was.
Je bent echt heel oplettend, Jeanne! Nu maar hopen dat het inderdaad snel goed komt.
Jakkes, dat kun je nu net helemaal niet hebben – nou ja, dat kun je eigenlijk natuurlijk nóóit hebben. Ik blijf het overigens knap vinden zoals jij bij die buiten levende knagers altijd zo snel ziet dat er iets mis is. Sterkte ermee en snelle beterschap voor Flip!
Hoop echt dat Flip weer wat beter is nu en dat hij morgen weer lekker eet. Dit is een van de redenen dat ik niet zo snel meer huisdieren neem, je gaat er zo aan hechten en (tenzij het een papegaai is) ze sterven eerder dan je lief is.