Ik mail met iemand (een man) die ik alleen virtueel ken.
Omdat ik hem iets heb verteld over vroeger denk ik dat het leuk is een foto van toen bij te voegen als illustratie.
Ook geef ik een link naar deze foto in het kader van: zo zie ik er nu uit.
Erna overvalt me heftige twijfel.
Had ik het wel moeten doen.
En: stel dat hij me een eng oud wijf vindt.
Ik hoor, vermoed ik, vast niets meer.
Zojuist een mail die ik nerveus openklik.
“Mooi hoor, zo’n foto van vroeger.”
That’s it.
En dat lijkt me wel duidelijk.
(soms vaak wou ik dat ik mezelf aan een touw kon vastbinden als ik weer eens een spontane ingeving krijg)
Die foto is ravissant, dat is het echt niet. Hij heeft of de link niet gezien of is flabbergasted en durft – alle mannen zijn schijtbroeken – niets meer te zeggen.
Ik weet het niet, Jaap.
Ik stuurde ‘m nl een paar dagen geleden ook aan een vrouw met wie ik vroeger bevriend was en die ik sinds mijn dertigste niet meer heb gezien.
Haar reactie: we moeten het toch eens hebben over botox en liften.
Hém heb ik maar niet meer geantwoord.
“Foto van vroeger”? Zie je nou wel! Hij schat je op die foto toch echt jonger in 🙂