Ik heb een zeer beperkt historisch bewustzijn, ik weet sowieso weinig van geschiedenis behalve wat ik op school leerde en daarvan is al een hoop weer weg gezakt.
Ook van buitenlandse politiek weet ik niet veel (dat gaat vaak samen) en soms is er een conflict in een ver land dat een correspondent helder in vijf minuten kan uitleggen maar ‘Gaza’ is niet zo’n conflict.
Dat belet me niet over het huidige conflict een mening te hebben.
Die erop neerkomt dat de Palestijnen zielig zijn en Israël bergen boter op het hoofd heeft.
Vanavond was op Nederland 2 een uitleg-avond van de VARA.
Ik had geen zin. Ik keek toch.
En ik schrok van hoe gewelddadig, hoe móórddadig de joden ‘hun'(?) land hebben veroverd.
Alles dat ik zag sterkte me in mijn idee dat die zelfmoordaanslagen en die bommen op Ashkelon weliswaar niet fijn zijn maar dat de Israeliërs het helemaal aan zichzelf hebben te wijten.
Gewoonlijk bekijken de Twitteraars de uitzendingen die ertoe doen met de laptop op schoot.
Ik kijk even na afloop.
Niets.
Dat valt tegen.
Ik tweet zelf iets. 1 reactie.
Van een vrouw die me aardig lijkt.
Fijn.
Maar om nou te zeggen dat dit op Twitter lééft – nee.
(Heerenveen-Feijenoord wel)
Kennis maakt niet vrolijk; meer kennis maakt nog minder vrolijk.
Slachtoffers worden vaak daders. En ik altijd maar denken dat je dit, wetend hoe het is als je het zelf hebt meegemaakt, een ander nooit kunt aandoen. Beetje naïef. Heeft bij mij heel lang geduurd voordat ik durfde te zeggen dat Israël van slachtoffer dader is geworden en zelfs nu nog vind ik het bijna een misdaad om dit te uiten. En nee, ik ben geen neo-nazi of antisemiet (maar ben wel bang dat mensen dat van me gaan denken).
@ Truus: ik begrijp je en ik ben niet bang wat ze van me vinden (in elk geval niet in dit verband) maar ik schrik wel van de realiteit.
Zo zie je maar wat geschiedenislessen op school met je doen. Het zijn altijd maar subjectieve verhalen, wat op dat moment de politiek goed uitkomt. Ik kan me daar heel, heel erg kwaad over maken, maar besef tegelijkertijd dat het nooit anders zal worden. Het grote geld heeft de macht en de geschiedenis in de hand.
Het vervelende is dat het joodse volk zo genadeloos te grazen is genomen dat je nu kennelijk niet meer kritisch mag zijn over het doen en laten van Israël (wat niet gelijk is aan ‘het joodse volk’). Als je vindt dat het land nu zelf nogal wreed bezig is, loop je het risico voor antisemiet te worden uitgemaakt.
En sommige van die opgewonden jochies zien het verschil ook niet zo goed, de types die dan een synagoge of zo aanvallen – die zijn net zo gestoord.
De vraag is alleen: zal dit conflict ooit opgelost kunnen worden? Als beide partijen geen haar willen toegeven en beide vinden dat zij meer recht hebben dan de ander?
Dit conflict wordt nooit opgelost, ben ik bang. Meer en meer denk ik aan Marx die godsdienst opium van het volk noemde. Was er geen godsdienst hadden we deze “conflicten”niet, maar ongetwijfeld hadden we dan wel weer een ander motief om elkaar af te maken.