Het interessante (confronterende is een beter maar naarder woord dus dat zet ik tussen haakjes) aan netwerken is dat onvermijdelijk mensen van vroeger vragen:
* of ik gelukkig ben
* hoe het met m’n Winkel gaat
Gelukkig ben ik.
In elk geval niet ongelukkig en dat is zat.
Dan ‘hoe het met m’n Winkel gaat’.
Het antwoord hangt een beetje (erg) af van het moment dat de vraag wordt gesteld.
November en december waren klappers.
Januari kabbelt aan en voort.
Zou ik ervan kunnen leven?
Nou – misschien op bijstandsniveau. Maar dat zou het inkopen in Amerika dan weer knap lastig maken.
Wat de laatste maanden goed is gegaan:
Ik ben hoger in de zoekmachines gekomen met Betty Boop (zodat zij loopt als een treintje).
Ik laat me niet meer naar de brievenbus jagen door klanten die 2 stickers bestellen, kattig doen en dan ook nog eens superdeluxe service eisen.
Wat niet zo goed is gegaan:
Sinds het voorbij zijn van de feestdagen kabbelt het zo’n beetje.
Met af en toe een klant die veel bestelt en die ik vertroetel en die mijn service helemaal te gek vindt om te mailen: *misschien* kijk ik nog wel eens in je winkel.
Dat zet geen zoden etc.
Tenslotte.
Ik heb nog zoveel kalenders voor 2009 over dat ik er in mijn eigen huis elke muur mee kan behangen.
Wat ik niet ambieer.
En wat dus ook betekent: verkeerd geïnvesteerd tenzij ik snel (de tijd voor de kalenders van 2009 loopt rap af) een list bedenk.
Maar: wát?
Een nieuwsbrief met ALLEEN kalenders.
LAATSTE KANS!