Geen ‘heer’

Vooropgesteld: ik hecht er niet aan dat een man een ‘heer’ is en zelf ben ik geen dame.

Maar twee dagen geleden was ik toevallig op stap (lees: woonde ik toevallig hetzelfde concert bij) met een man die via mij aan de plaats naast de mijne was gekomen.
We gingen samen eten (in een soort bierhuis) en we bestelden twee borden met van alles die allebei op zijn helft belandden net als de friet en het brood stond zover weg dat ik het niet eens kon bereiken.
Nu had ik ook geen geweldige honger dus.. ok.
Achteraf had het een veeg teken moeten zijn.

Toen hij zag waar de stoelen waren, was hij helemaal opgetogen – fijn.
Toen de diva haar eerste aria had gezongen overstemde hij het hele publiek met lofprijzingen en eerst vond ik dat enthousiasme nog wel aardig maar geleidelijk werd het me wat véél.
Helemaal toen hij bij een verandering van jurk “Bella! Bellissima!” ging jubelen.
Sorry, maar hij kan nog zo uit een warmbloedig continent (Z-Amerika) komen, maar dit was over de top.

Intussen had hij voor elkaar dat zodra hij de diva toeschreeuwde, ze naar hem keek.
Was ook moeilijk te vermijden, denk ik (geen idee of ZIJ het leuk vond of overdreven).

Na de voorstelling was er een handtekeningensessie.
Ik had de papiertjes van de garderobe, hij wou die hebben, zou de jassen halen en daar op me wachten.
Daar was-ie niet.
Ik doorzoek mm het gebouw, blijkt-ie al in de rij te staan (en blijkt-ie naderhand naar me te hebben gemaild(!) dat hij daar staat en “waar ben je nou?”).

Hij positioneert zich voor de diva, vraagt om 10+ handtekeningen, ik maak goede (!) foto’s, dan wil hij ook nog met haar poseren.
Ik sluit braaf weer achterin de rij aan met mijn kadootje (postzegels) en wanneer het mijn beurt is overhandig ik die met een korte tekst en hij maakt een paar flutfoto’s en dit is het moment waar een *heer* die weet hoe verlegen ik ben zou zeggen ‘poseer even met haar’ oid wat ik vermoedelijk zou weigeren maar HIJ neemt mijn plaats in en gaat weer enthousiast HAAR fotograferen!

Bij het afscheid voor de deur omhelst hij me hartelijk en bedankt me want HIJ heeft een geweldige avond gehad!

Daarna stuur ik hem de prima door mij gemaakte foto’s en hij stuurt mij de door hem gemaakte flutfoto’s met een aandringmail: heb je ze ontvangen? bevestigen svp.
Ik beloof de volgende dag alles wat ik verder heb te sturen en hij belooft dat ook en dat was het dan.
Tot nu.
Hoewel ik ook nog heb beloofd (in het begin van de avond, voordat ik zijn true colours had gezien) dat hij een kaartje voor Edita’s Norma in februari kon krijgen.

Ik hoop niets meer van hem te horen.
En anders ga ik mijn belofte niet houden.
Ik zie nog wel hoe ik me daar onderuit werk.