Geen liefde op het eerste, tweede, derde of vierde gezicht

Toen Otje hier net een dag was wist ik het zó zeker: dat wordt heel snel heel klef.
Helaas.

Mijn indruk is dat Otje de woonomstandigheden hier geweldig vindt.
Wanneer ze niet met haar heerlijke wammetje onderuit op een huisje zit te suffen is ze de ren aan het verkennen. Blaadjes die naar beneden vallen en die eetbaar zijn (jammie!), op de achterpootjes en nét een takje met ándere blaadjes kunnen bereiken waarvan je ook kunt smullen (hemels!).
Knagen op wéér andere takjes, de afrastering onderzoeken, voorzichtig afdalen in het hol dat Jozef heeft gegraven.
Zelf elders in de ren óók wat graafpogingen doen. Voetjes in de klei, aarde onder het witte buikje doorwerken en ervaren hoe het is buitenkonijn te zijn.
En dan ook nog regelmatig lekkere hapjes krijgen van mij. Wat wil een konijn dat nog geen week geleden na vier jaar is afgestaan wegens ‘geen tijd voor’ nog meer.

Helaas vindt Jozef er niets aan.
Hij negeert haar zoveel mogelijk. En wanneer ze binnen handbereik komt en af en toe aan zijn neusje ruikt, rent hij een paar seconden achter elkaar aan.
Om dan weer iets voor zichzelf te gaan doen.

Het is vast overdreven maar ik zit al te googlen op ‘hoe lang duurt koppelen bij konijnen’ en ben stinkjaloers wanneer ik lees van mensen waar de konijnen die nieuw voor elkaar waren binnen 1, hooguit twee dagen al smachtend in elkaars pootjes lagen.

Inge zegt in een commentje hieronder ergens, dat ze wel aan elkaar zullen wennen.
Dat vermoed ik ook. Van vijandigheid is ook geen sprake. Ze vinden elkaar alleen totaal oninteressant.
En zij ruikt ook alleen maar aan hém wanneer een lekkere hap ze toevallig binnen ruikafstand brengt.