Opeens.
Niet meer ‘bezorgd en somber’ maar een huilbui waar geen eind aan lijkt te komen.
Omdat
– ik lieve mail krijg die ik niet had verwacht
– omdat ik kutmail krijg van iemand van wie ik lieve mail had verwacht
– omdat ik niks hoor van iemand van wie ik op steun had gehoopt
Een van die dingen of allemaal samen?
Misschien is het ‘gewoon’ het eind van de lijn na een week met
1) slecht maar aanvankelijk volstrekt onduidelijk bericht (IC – hoezo???)
2) moeizaam regelen terugvlucht
3) elke dag wachten en hopen op eerst a) diagnose en dan b) is er verbetering?
Waarbij de situatie nu nog steeds is: géén verbetering!
Maar wie weet morgen wel.
Of wie weet ook niet.
Hoe dan ook: ik trek het niet meer.
En nu ik eenmaal ben geknakt snap ik niet hoe het zo lang heeft kunnen duren voordat dat gebeurde.
je hebt het lang volgehouden, dus dat het nu misgaat is niet gek. Wel erg vervelend voor jezelf. Hopelijk lukt het je om wat bij te slapen en -eten en knap je dan weer wat op. Een deel van de stress (het regelen) kun je achter je laten. Veel sterkte.
Misschien zou je:
a. je traiterie/diner-service o.i.d voor komende tijd dagelijks een maaltijd/diner kunnen laten bezorgen.
b.overlegje hebbeb met huisarts over b.v. een (licht) slaapmiddel voor komende dagen.
c. werkzaamheden (kippenren/konijnenhok ?)kunnen uitbesteden ? studentenservice o.i.d.?
Er kan nu iedere dag bericht komen van
ziekenhuis over R.
Geef Loki ook namens mij extra streeltje.
Dank je voor het meedenken.
Ik eet (een beetje), ik heb melatonine (die ik ook slik) omdat ik verwachtte een jetlag te hebben. Werkzaamheden worden al uitbesteed.
Loki is de enige die tevreden is.
De eerste dagen dat ik terug was. was hij helemaal opgetogen, week niet van mijn zijde én maar knuffelen en spinnen.
Nu is dat minder en dat is eigenlijk maar beter want dat betekent dat hij geen verlatingsangst heeft maar erop vertrouwt dat het wel goed zit met mij(n) aanwezigheid.