Ik weet nog van toen ik net in Grootschermer woonde dat op een nacht de kikkers in de polder gingen kwaken.
Elke avond vanaf dat het donker werd en dan de hele nacht.
Betoverend.
Nu hoor ik het weer.
Soms ook overdag.
Maar in elk geval ’s avonds.
Heel vroeger kwaakten ook een paar kikkertjes in mijn kleine vijver.
Dat is al tijden niet meer zo, helaas.
Hoewel ik getracht heb de vijver met een net te beschermen tegen bladeren, er voldoende water in staat en er genoeg beschutting is tegen predatoren.
Maar ergens de afgelopen jaren zijn de kikkers gestorven of -beter scenario- gehupt naar de polder.
Een ander geluid is een heel naar geluid.
Het is het geluid van de schapen en de lammeren die door de boer zijn gescheiden.
De lammeren zijn naar een andere wei gebracht (wat er daarna mee gaat gebeuren is een ander verhaal) maar een paar dagen roepen ze naar elkaar.
Wanhopig.
Een geluid dat door merg en been en ziel en hart gaat.
Zielig